Nasrin en Hiwa Delewi

In 1996 hebben Nasrin en Hiwa Delewi met hun pasgeboren gehandicapte baby Hastiar moeten vluchten uit Koerdistan Irak. Nadat zij circa 2 jaar in het AZC Oldenzaal hebben vertoefd zijn zij in 1999 in Baarn terecht gekomen, waar zij werden begeleid door Ada en Jan Knijnenburg van vluchtelingenwerk. Beiden zijn, volgens Iraakse maatstaven , hoog opgeleid. Zij heeft wiskunde gestudeerd en hij heeft een anesthesisten-opleiding gevolgd. In Baarn kregen zij een tweede kind, Kamjaar genaamd.

Reden van terugkeer naar Koerdistan.

Voor beiden was er hier geen mogelijkheid om op hun vakgebied aan de slag te komen. Nasrin ging hulp doen in de huishouding om wat bij te verdienen en stond als vrijwilligster in de Wereldwinkel. Hiwa liet zich omscholen tot systeemanalist, maar wat hij ook deed , ook met hulp van begeleiders, hij kon hier niet aan de slag komen. Nasrin had als ideaalbeeld om te gaan werken met gehandicapte kinderen, mede omdat zij zelf een gehandicapt kind heeft. Langzaam begon bij haar het verlangen te ontstaan om dit te verwezenlijken in haar geboorteplaats, omdat daar zeer veel gehandicapte kinderen zijn die dringend behoefte hebben aan hulp en onderwijs. Ook Hiwa ging beseffen dat zijn hulp daar noodzakelijk is. En zo besloten zij in mei 2005 terug te keren naar hun geboorteplaats Khanaqin.

Zij zijn beiden idealisten en de drijvende kracht achter dit gehandicaptenproject.

Nu zetten zij zich met een team van vrijwilligers volledig in voor de vluchtelingen.

In juni vorig jaar heeft er een groot artikel in het dagblad Trouw over dit echtpaar gestaan. Voor wie het wil lezen kan het per mail worden toegezonden.