Onverwachts is de familie Delewi vorige week naar Nederland gekomen voor nieuwe paspoorten.  Dat duurt ongeveer anderhalve week en in die tijd hebben zij ons en de vele vrienden en kennissen

kunnen vertellen over hun leven en hun werk voor gehandicapten en vluchtelingen.Ondanks het feit dat zij de toekomst somber inzien, zijn zij niet van plan om zich in Nederland te gaan vestigen. Zij hebben daar niet voor niets een hulpcentrum voor gehandicapten en vluchtelingen opgebouwd dat uniek is in Irak, en dat willen zij coûte que coûte voortzetten. Ook de gehandicapte zoon Hastiar (25 jaar oud) wil blijven en werkt in het team. Kamjaar (18 jaar) daarentegen overweegt om volgend jaar in Nederland te gaan studeren.    

Om met name Nasrin te ontmoeten hebben wij op 14 augustus j.l. open huis gehouden dat door vele vrienden en kennissen werd bezocht, en waarvan door een van de vrienden een verslag is gemaakt dat beslist de moeite waard is om te lezen (klik Open Huis) Wat het aan Nasrin/Hiwa toegewezen vluchtelingenkamp betreft, voelen zowel deze mensen met hun team als onze Stichting zich in hoge mate verantwoordelijk.

Maar die verantwoordelijkheid is alleen maar te dragen als er voldoende geldmiddelen zijn. En helaas ontbreekt het daar nog steeds aan.